Ölümden korkmuyorum Azrail'den korktuğum kadar
Gel git meselesi var bu dünyada
Sınırları havaya uçurdum
Ölümle yaşam kardeş artık
Kardeşliği kutluyoruz altımızda ezilen civcivlere kahkaha atarak
Pis bir gülümseme kaplıyor yüreğimizi
Ruhumun saatleri yelkovanlardan sökülüyor
Kollarımdan akan bir damla yaşta kan arıyorum artık.
Gözyaşlarımın içinde ölümün kanları var
Ölüm kardeşliğimizi kutsuyor sanki
Dans ediyoruz dönen bir tahta üstünde
Sabitlenen çivileri sökmeye çalışıyorlar civcivler.
Sen olsan da olamazsın
Varlığı yokluğun içinde yakan şahsiyet
Şahsi bir yalnızlık var içimde
Ölümle kardeş ölümden ayrı...
Ağ kurulmuş her bir saatimin kaleleri
Saatlerim ölümün üstünde atçılık oynuyorlar
Kardeşler artık onlar
Anaları bir babaları yok...
Yalnızlığım ürkütüyor ölümü
Şaha kalkıyor üstündeki saatlerimi yerlere döküyor
Eskiye dönüş olamaz artık
Bedenimin suları susuz kalamaz artık yeter bırak beni yalnızlığım...
Hasatlikalbatros
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.