Söz(üm) Üzre Parafa

Payitaht-ı Etraf'ın asude padişahı

Cümleye, şuaraya şahsın, söz almaya geldim

Sır olan gönlün; kelam-ı muhabbet dergahı

Siret-i ervahsın, özgeden öz almaya geldim


Araf eyletir yeis ümit arası bir dem bekletir

Yafta-ı Külliyat vurur manaya mana ekletir

Hali hüzünle varsam, neşe-i meşkle paklatır

Kalbten kalbe seyyahsın, bir iz almaya geldim



Refik-i güldür menzilinde gülistan olana

Rikkat-i dil verir bağında bülbül olana

Ebediyyen dost kalır, ahiri ehl-i dil olana

Ruhul eminden ruhsun, bir cüz almaya geldim



Aklı müflis kılan, ey akıldan öte olan

Akl-ı başımızdan alan, daim akılda kalan

Nur-u nar ile yakan, canımızdaki drahşan

Firakınla bitmez ah'sın, bir naz almaya geldim



Fevkaladeliğin fevkindeki ey güzel nisa-ı insan

En aşikar içinde dahi gözlerimize pinhan

Buyruğun üzere bu sözlerim kabul et ey sultan

Mekan-ı etrafınla salahsın, haz almaya geldim


(Her kıtanın ilk harflerini yukardan aşağıya okuyunuz.)

Külliyat