Sen gittin ya benden ben yarım ölüyüm artık. Sen yokken bende ben tam ölüydüm. Sen benim yarı canımı aldın. Hayatta bir tek başınayım sevgilim. Yalnızım. Ağırlığımı taşıyamıyor bu asfalt dedikleri benden dökülen ruhlar... Ruhlarımı ayaklarımın altına seriyorum. Ben aslında yolda yürümüyorum. Hiç beceremedim. Önümde ruhum hep benden önde ayaklarımın altına kendini atıyor.
Son kavgamızdan sonra sokağa çıktım. Ölü kediye imrendim. Ne güzel uyuyordu. Ruhumun yarısı ona kaçtı. Güldüm. Ağladım. Sevdim yâda sevmedim ne önemi var ki artık sonuçta sen yoksun yanımda. Ben hırkamla geziyorum sokaklarda avare avare. Bir kör oluyorum bir sağır. Bir seviyorum, bir seviliyorum hayatça. Asfaltlar betonlaştı benimle. Gözyaşlarım betona çevirdi ruhum gibi asfaltı. Betonlaştı ruhum. Daha güzel sürünüyor sensiz.
Ben sensiz yarım bir ölüyüm. Seninle hayatın tatlarını nasıl yakaladım ben. Yoksa sen bir rüya mıydın? Olmaması gereken bir rüya yâda olup da olmayanlardan mısın? Aldatmandan olmayanlardanım diyorum. Son cümleyi söylemeseydin sen bir canlı olurdun benim için fakat son gün hatırlıyor musun bana kedilerden neden nefret ediyorsun diye sordun. Çok basit bir cümle diye düşündüm aşkım ama sen söyleyince basitliği gidiyor: kedilerden nefret ediyorum evet ama bu şu andaki nefretimin geçmişliği. Eskiden seviyordum senin gibi onları da ama artık nefretim sevgimin içine beton ruhumun içinde bir yol buldu ve kayıyorum son defa başa doğru.
Sondan başa seni görüyorum rüyamda ayaklarını önce, gözlerini sonra saçlarını seni hep sondan yaşamak zorunda mıyım ben, hep benden almak zorunda mısın? Varlığın en büyük korkum, sevdan en büyük yalnızlığıma dönüştü sevgilim. Hiç bu kadar titremiyordum önceleri hem de hiç. Bir garip titreme bu. Ölümün yaşam hali gibi bir şey oldu artık hayat. Ölümlü halimi yaşıyorum gibi. Sevgimin nefretçe sarılması gibi ruhum bir gemide yol almaya başladı artık. Sallandıkça kusan insanların sayısı da artıyor.
Belki sen bu mektubu okuduğun sıralar beni hiç düşünmeyeceksin belki değil eminim. Beni yine yalnızlığıma bırakacaksın. Sende haklısın be güzelim. Ben ki kurulamayan kale gibi oldum artık. Her yerim ağ tutmuş. Cümlelerim gereksiz.
Hasatlikalbatros
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.