Bir Masaldı Aşk

Kimi insanların iç dünyasında
Her zaman hayali kahramanlar vardır
Ve onlarla konuşurlar.
Bu ruheti haliyeyi

Sizler kendi kendine konuşmak diye adlandırırsınız.
Oysa hayalleriyle konuşur,
Hayallerine gülümser, hayalleriyle dertleşir
Hatta yüzünü görmeden âşık olur ve yazarlar.
Yazarlar hiç durmadan fakat
Kime, neden, niçin yazdığını bilmeden…

Hayallerini oluşturan güzele mi yoksa
Hiçbir zaman ulaşmayacağı aşka, sevdaya mı yazarlar
Orası bilinmez.
Sonra düşünürler
Yazmak, yazılmak mıdır?
Yazgısını ararlar yazdığı kelimelerde
Göremezsiniz, dokunamazsınız
Onun gördüğü, dokunduğu güzelliklere
Görebilecek, dokunabilecek kadar özellik verilmemiştir.
Verilseydi zaten
Kimi insanların tabiriyle Mecnun
Sizlerin tabiriyle deli
Benim tabirimle, benim gibi “Üstün Irk Şair” olurdunuz.

Sana yazarken her zaman beynimde yankılattığım
Bu ilke gelir aklıma ve
Konuşurum sen yanımdaymışsın gibi seninle…
Anlatırım sana bugün seni hangi karaktere sokmak istediğimi
Mesela bugün seni
Masal kahramanları arasında gördüm.
Onları senin güzelliğine benzeterek yazmak istiyorum diye
Söylerdim, yazardım.
Pamuk prenses olurdun
Ben ise ayna
İçimdeki seni, kıskanan kötü kalpli cadı çıkardı.
Hayalimde oluşturduğum sahneye
Sorardı;
Ayna ayna söyle bana benden daha güzeli var mı diye
Yüreğimdeki seni gösterirdim.
İçimdeki seni, yok etmek isterdi kötü kalpli cadı
Yaşlı ve zavallı bir kadın kılığına girer zehirli elma verirdi
Yerdin ardından derin derin uyurdun
Seni kurtarmak için prens olurdum.
Kurtarırdım
Ve masal sona ererdi.

Çünkü Üstün Irk Şair'in hayalleri biterdi
Ulaşılmaza ulaştığı zaman...

Beste Hanıma ithaftır.

29 Mayıs 2011

Efsane Etrafoğulları