Abuk Sabuk Kelimelerle Aşk

Geçen gün çok üzüldüm
Çok yıprandım kelimelerimin arasında seni göremediğim için
Ne oluyordu bana diye düşündüm ve anladım ki
Hiçbir şey olmuyordu.

Sadece içimdeki aşk gibi sana yazan çocukta büyüyordu
Oysa gerçek bir aşka sevdaya yazmaya alışkın değildi bu eller
Gerçek olan senin güzelliğine baktı bu gözler
Sesini duydu, ellerinden tuttu ve hayali olan hayallerine ulaştı şair
Ve tükendi...

Hayallere ulaşmak mıydı beni tüketen yoksa
Bu yaşadığım aşk ile sevdanın hayal olma korkusu muydu?
Üstün ırk Şairlerin bir fobisini yaşıyordum artık
Ulaştığın zaman aşka, sevdaya, sana şiirler biterdi
Bitti...

Oysa bu bir korkuydu
Evet evet yazamama korkusuydu
Seninle hiçbir alakası yoktu.
Çünkü ebediyete kadar sürmezdi bir aşk
Tanrı'ya duyulan aşk dışında...

Gerçek mi bu söylediğim bu zırvalıklar
Yoksa içimdeki korkuyu dindirmek için şair avuntusu muydu?
Bilemiyordum bu şiire başlamadan öncesine kadar...

Artık biliyorum ki
Nadir bulunan objeleri kişileri sana benzetmiyordum.
Yazıyordum durmadan abuk sabuk saçma sapan kelimeler
Şiir diye yutturuyordum
Sana bile...

Bakıyordum sadece izlemiyordum senin hayat dediğin olguya
Duyuyordum sadece dinlemiyordum hayatın içindeki sesleri,
Geçmişe bakmadan gelecek istiyordum yalnızca...

Şimdi iş işten geçmiş dahi olsa seni bulmak için izliyorum
Sen belki su satan kız çocuğusun
İçimdeki çocuk ise kana kana içiyor elinden bir bardak aşk.
Kim bilir belki de el arabasında güzelim şarkı kasetleri satıyorsun
İçimdeki şair dinliyor sevdayı
Ya da Osmanlı simidi yapıyorsundur İstanbul'da...

08 Ağustos 2011

Efsane Etrafoğulları