Şunu anlamam hiçbir zaman, ruh nasıl hasta olur ki veya ateşi mi çıkar ya da öksürür mü, hapşırır mı nasıl tedavi olur insanın ruhu? Akıl var mıdır onu da merak ederim beyni çalışmayanlara akılsız mı denir? O zaman aşıkların ve şairlerin beyni yoktur ve yüreğine aşk girdiğinden beriidir aklı da tatile çıkmıştır.
Bugün yine şair bozuntusu yanım nefret ile uyandı baktı hayata söyle seslendi. Hayat senden nefret ediyorum hatta hayat kavramını oluşturan her şeyden Tanrıdan bile...
Ben ise sakinleşmesini bekledim isyanını bitirmesini istedim ondan, ağlamaya başladı bana dedi ki;
- Senin ile ben aynı beden de nasıl durabiliyoruz?
- Bilmem dedim ve ekledim.
- Seni ben yarattığım için olamaz mı? Sen de öteki insanlar gibisin kavram karışıklığı mı yaşıyorsun, dedi.
- Neden, dedim.
Yaratmak Allah'ın en büyük kudreti değil miydi yoktan var etmez miydi?
- Evet, dedim ve ekledim. Sen var mıydın içimde? Seni korkularım yarattı, seni nefsim yarattı ve seni canan içinde can olmaya çalışan kişiliğim yarattı. Sustum, dedi ve ekledi içimdeki şair.
- Pekala sana bir soru soracağım Canan kim senin için?
- En büyük korkum ve en büyük sevincim.
- Korkular nefreti doğurmaz mı, dedi.
- Evet, dedim.
- Senin ile ben aynıyız, dedi.
- Hayır, dedim ve dedim ki sen hayat kavramını oluşturan her şeyden hatta Tanrı'dan bile nefret ediyorsun ben ise korkularımdan...
Aşığım ona mecnun misali çölleri aşamama korkusundan nefret ediyorum. Yanıyorum İbrahim'in ateşi misali Karıncanın ağzındaki suyu hissedememe korkusundan nefret ediyorum ve ona duygularımı aktaracak sensin, seni yitirme korkusundan nefret ediyorum.
O yüzden Sen ile ben aynı bedeni paylaşıyoruz çünkü ben Canan içinde can olmak isteyen kişiyim sen ise şairsin...
Efsane Etrafoğulları
O bir Efsane...
YanıtlaSil