Dışarısı Zifir Gibi Karanlık

Vakit çoktan gece yarısı oldu. Kuşlar bile yuvalarına döndü, yeni günün öncesine hazırlanıyor zaman. Bir gün daha düne teslim oluyor ve ben yine yalnızım. Kaderim mi yalnızlık hem bir tek ben mi yalnızım?



Hiç sanmıyorum Kime selam versem sözleri ve bakışları ile anlatıyor yalnızlık akıyor gözlerden.
Madem yalnızım o zaman bunun tadını çıkarmalıyım diye düşünüp kendime bir çay demliyorum yanına mısır patlatıyorum ve en acıklı bir filmi açıyorum. Filmdeki bayan karakter ben oluyorum, başına gelen her üzücü olayı izlerken içimde bir yer acıyor.

Film seyrederken hep böyle yapıyorum, kendimi o filme katmadan izlediğim filmden keyif alamıyorum, bir ben miyim böyle izleyen?

1e1