
İnsanlarımızın haline bakınca içimi bir korku sarıyor. Susurluk gibi daha birçok olay yavaş yavaş su yüzüne çıkıyor. Yaşarken pek de farkında olmadığımız olaylar zamanla aydınlandıkça bizler de şaşkınlığımızı gizleyemiyoruz.
Dünyanın seyrine bakınca da aslında hiç de iyi bir yöne gitmediğimizi görüyorum. Bizler Mevlana düsturu ile yetiştik "yaratılanı sevdik, Yaratandan ötürü" ama sevmeyenlerin yönetimi altında kaldık yıllarca...
Bizleri sadece seçim zamanında hatırlayan ve seçimlerin sonuçlanmasının ardından da unutan bir zihniyetin çocukları olarak büyüdük. Değişen ne oldu? Bundan sonra ne değişir ki?
İnsanlar bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın zihniyetine kendilerini teslim ettiği gün korkularımız ile baş başa kaldık.
Amadeus
Hiçbir şey, korkuya dayanan saygı kadar iğrenç değildir.
YanıtlaSilAlbert Camus