Ismarlama Mutluluklar

Nedenini bilmediğim bir his var içimde, darmadağın olmuş yürüyor yalın ayak yüreğimde. Biçare çıkacak kurtulacak yol arıyor kendine. Aradığı bir parça mutluluk belki. Öyle yakıyor acıtıyor ki içimi debeleniyor, savruluyor oradan oraya. Adeta hırpalıyor kendini, bin parçaya ayrılmak, deli dolu rüzgârlarla uçup gitmek istiyor kaçarcasına.

Bir şeyleri çekip çıkarmak istiyor kovuğundan, uyandırmak istiyor derin uykulardan belki de varıp Kafdağı’nın arkasına ben geldim demek istiyor, bir umut bulurum diyor her ne arıyorsa. Neden ansızın mutlu olamıyor insan, niçin bir yerlerde arıyor onu peki niye aniden çıkmıyor karşısına?

İlla istemek mi gerekiyor. İstemeden çıkmıyor mu bu mutluluk denen şey. Bir kere bulunca neden başka sefere zor oluyor. Bulunmaz Hint kumaşı mübarek. Belli ki insan ayırıyor, şuna gideyim bunda kalayım. Biz de ısmarlama mutluluklara talim. Gelir belki seneye ya da kaldı daha öbür seneye.

11 Nisan 2011

Sessiz Sakin