Sen her zaman nerede olursam olayım, ne düşünürsem düşüneyim her an kalbimdesin, seni ne kadar sevdiğimi kelimeler ile anlatamam ama şunu bil ki seni seviyorum.
Gün, bir gün sevdalanmış geceye, gece de yakamoz düşürmüş denize, o günden bugüne geceyle gündüz ayrılmaz olmuş, ta ki güneş tutulup, gölge düşürene dek sevdalarına. Zaman geçtikçe daha çok bağlanıyorum sana, bir gün bir yerde bir şekilde yollarımızın ayrılacağını bilsem de, nerede olduğunu öğrenmesem de, yaşayacaksın hep içimde.
Seni bir goncayken sevdim, şimdi gül oldun, seni bir yağmur damlasıyken sevdim şimdi göl oldun, ben mi? Ben bu çöldeyim şimdi, sen de serabım hiç dokunamadığım. Yine sıçrayarak uyandım uykumdan ağlayasıya, özlemiştim seni, bir özlem ki birikmişti gözkapaklarımda, dokunsalar ağlayacaktım inan, neye yarar gökyüzünde güneş, sen yokken yanımda.
Neden zor bu kadar seni sevmek ve bulamamak, dokunmak istedikçe uzaklaşmak, düşündükçe unutmak, neden bu kadar zor seni sevdiğim halde söyleyememek, hep bir şeyler gizlemek, sana sahip olacağım yerde seni kaybetmek. Seni sevdiğim kadar yaşasaydım; ölümsüzlüğün adını aşk koyardım.
22.37
29 Mayıs 2011
Hasretim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.