Bahçende açan gül olurdum.
Gözden ırakta öpmelerimiz
Yangınında kor olurdum.
Seni dinlerken sessizliğimde
Karakışta buz olurum.
Dalarken gözlerinin hayaline
Yazdan çıkıp güz olurum.
Şimdi çıkayım şu yüce dağlara
Nağme olayım bir çobanın diline.
Bazen de ineyim bahçelere, bağlara
Bel olayım bir marabanın eline.
Aşık Mirhaniyim söylerim bu sözü
Kimseler bilmez içimdeki közü.
Sevgi ile açılır insanın gönül gözü
Ancak arifler anlar sözlerdeki özü.
11 Temmuz 2012
Muzaffer Aytekin
Mirhani
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.