Gece çökünce yatılmıyo avratsız.
Debeleniyom sağa sola takatsız
Defterimi dürdün, eyi mi ettin hayırsız?
Bünyem zorlanıyo gettiğinden bu yana
Yaz ayında kar düşüyo yatağa yorgana
Arada ahıra gidip karakaçana melül melül bakıyom
Bilemiyom, senden kalan beşibirliği kime takayım?
Eyi kötü geçinip gidiyoduk seninle
Madem gidecedin niye evlendin ki benimle?
Baltanın sapını kafanda kırdım diye
Attın beni köylünün arsız diline.
Sen yoksun, harman da kaldı tarlada
Sayende oldum çoluk çocuğa madara.
Bugün de karanlık çöktü yine bana
E, ne diyem vicdansız ben şimdi sana?
Gideceğini söylememişsin bubama?
Sinirinden sinkafsız sövüyo dine imana
Dayanamıyom, kaçmak istiyom buralardan amma
Gene vermiş Emmim doru atı tımara.
Denk gelince soruyom seni mıhtara
Deyo ki; “Bir kızı, olmuş, diğeri de yolda”
O da geliyomuş nasipse önümüzdeki bahara,
Evli evinde rahatta, Hayro kaldı yine sakatta.
27 Kasım 2012
Muzaffer Aytekin
Mirhani
Hayatın en hüzünlü anı,
YanıtlaSilMevsimine kapıldığınız kişinin bahçesinde;
Açabilecek bir çiçek olmadığınızı anladığınız andır.
Mayakovski
Mutlu insanlar;
YanıtlaSilHer şeyin en iyisine sahip olanlar değil,
Sahip olduklarını kaybetmeyecek kadar çok sevenlerdir.
Huxley
Aslında dünyanın işleyişinin derinliklerine inersen, iyi olaylar olmadığı gibi, kötü olaylar da yoktur. Başına gelen her şey yalnız bir büyüme fırsatıdır, iyileşme ihtiyacında olan bir yanını iyileştirmeye yarar. Bilge kişiler bunu görür ve sonra bu fırsatları daha çok kendileri olabilmek için değerlendirirler. İşte bu yüzden de, hayat bir gelişim okuludur .
YanıtlaSil(Robin Sharma / Ermiş, Sörfçü ve Patron / sf: 58)