Acılar, mutsuzluklar bir varmışla başlayıp yokmuş ile son bulsa. Aşklar mesela hep mutlu sonla bitse, herkes prensine kavuşup prensesini taksa koluna. Kim istemez ki masallarda yaşamayı.
Kötü insanlar yerine büyük devlerden saklansak. Yedi cücelerle karşılaşıp oyunlar oynasak. Hansel ve Gratel olup pastadan evleri yesek doyuncaya kadar. Ve ben külkedisi olsam bu masalda sonunda beni bulacak prensimi beklesem elinde camdan ayakkabıyla ya da Rapunzel olsam çok uzun saçlarımla prensimi kendim çekip getirsem beklemesem.
Sonra gökten üç elma düşse, o üç elma paylaştıkça çoğalıp tüm dünyaya yetse.
26 Nisan 2011
Sessiz Sakin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapmak ve siteye üye olmak isteyenler, Gmail hesabı ile siteye üye olabilir, Sitede yorum bölümünde, “yorumlama biçimi” yazan butondan “Google hesabı” yazanı seçerek yorumunuzu yazabilirsiniz.
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.